Hoe komt een meisje er bij om te gaan schieten met een luchtgeweer of karabijn? “Een uit de hand gelopen hobby”, klinkt de uitleg van Rhune Dean. Bij X-Shooting Veldegem leerde ze de knepen van het vak en maakte ze indruk in de wedstrijden. Bij Sint-Pieters Roos ontplooit ze zich verder én werd ze ontdekt door het nationale team. Talent drijft altijd boven.

“Vorig jaar nam ik puur voor de fun deel aan het provinciaal kampioenschap. Tot mijn grote verbazing won ik goud. Die wedstrijd heeft veel veranderd, ik wilde méér”, vertelt de zesdejaarsleerling aan SIVI Torhout. De passie groeide zienderogen. “In een normaal regime train ik tien à twaalf uur per week. Voor grote wedstrijden vijftien uur. Mijn vriendinnen weten dat ik niet naar fuiven kan in periodes van wedstrijden en die zijn er zo goed als het hele jaar door. Mijn leven is nu anders, maar dat zal iedereen die een sport op een bepaald niveau beoefent wel weten.”

“Ik krijg veel steun van vriendinnen en ook de leerkrachten op school vinden het de max”, zegt Rhune. “Mijn club staat me met raad en daad bij. Ik ben blij dat ik mijn hobby op deze manier kan beoefenen.”

Voor Rhune, die ook een nominatie op zak heeft voor de Zedelgemse Sportprijzen, breekt een drukke periode aan. Na de internationale wedstrijd in Den Haag deze week volgt eind maart ook Dortmund. Rhune lijkt ook op weg naar de World Cup voor junioren.

Gevaarlijk

“Ik doe het gewoon graag. Gevaarlijk? Maar neen, dit is geen sport voor cowboys. Karabijnschieten is zalig. Ik zou het iedereen aanraden. Het geeft rust. Veel mensen denken dat het een mannensport is, maar dat is het zeker niet.”

Veel aandacht krijgt karabijnschieten niet. “Het is nochtans een Olympische discipline. Het is een heel intensieve sport.”

Bron: Het Nieuwsblad 29/01/2018